ΩΣ ΠΌΤΕ ΘΑ ΤΟΥ ΑΝΕΧΌΜΑΣΤΕ Κ. ΑΛΑΦΟΎΖΟ ?

«Άντε και...;»
   ΩΣ ΠΌΤΕ ΘΑ ΤΟΥ ΑΝΕΧΌΜΑΣΤΕ Κ. ΑΛΑΦΟΎΖΟ

Παναθηναϊκός

Ο Παναθηναϊκός πήγε στα Χανιά με καλή ψυχολογία από τις νίκες και την θετική εικόνα που έβγαλε στα ματς με ΠΑΟΚ και Μάριμπορ. Πήγε όμως και χωρίς τους Βιτόλο, Χριστοδουλόπουλο, Κουίνσι. Οσοι παρακολουθούν τον φετινό Παναθηναϊκό γνώριζαν εκ των προτέρων -ανεξάρτητα το τελικό αποτέλεσμα - πόσο σημαντικές θα ήταν αυτές οι απουσίες.
  
Ο Βιτόλο είναι βιονικός, τρέχει ασταμάτητα στο κέντρο, έχει προσωπικότητα και φυσικά μεγαλύτερη εμπειρία από τον Λαγό. Ο Κουίνσι, όσο απείθαρχος και να είναι αγωνιστικά έχει την ατομική ενέργεια και για παιχνίδια όπως αυτά με ομάδες τύπου Πλατανιά είναι χρήσιμος. Το ίδιο και ο Λάζαρος. Εχει το μακρινό σουτ, την κάθετη πάσα, την ατομική ενέργεια και μπορεί να βοηθήσει και στις εκτελέσεις των στημένων. Σ' όλα αυτά προσθέστε και την κούραση των «πρασίνων», αλλά και την αλλαγή ψυχολογίας στον Πλατανιά με την έλευση του Αναστασιάδη.
  
 Το παιχνίδι λοιπόν για τον Παναθηναϊκό θα ήταν δύσκολο πριν αρχίσει. Στην πορεία παρατηρώντας τον Αρετόπουλο και τον πρώτο βοηθό, τον Δημητριάδη, έγινε Εβερεστ. Δεν μπορούσε να το διαβεί το «τριφύλλι». Ξεκίνησε νωθρά στο πρώτο τέταρτο, ανέβηκε και στο 22' πέτυχε γκολ με τον Τοτσέ που κακώς ακυρώθηκε ως οφσάιντ. Κι όπως διάβασα σε ένα χαριτωμένο σχόλιο στα σάιτ «ο βοηθός θεώρησε ότι οι κόκκινοι είναι ο Ολυμπιακός και έπρεπε τρεις παίκτες να καλύπτουν τον Τοτσέ». Ο Παναθηναϊκός σε εκείνο το σημείο έπεσε, ο Πλατανιάς ανέβηκε και προηγήθηκε με ένα έξοχο γκολ.
  
 Ο Παναθηναϊκός δεν είχε κουράγιο, δεν είχε αρκετούς παίκτες σε καλή μέρα και στο δεύτερο ημίχρονο ο Αρετόπουλος τον αποτελείωσε. Εδωσε πέναλτι αντί για κίτρινη στον Κάλαϊτζιτς και 2-0. Τα υπόλοιπα μαζί και με την κόκκινη στον Ζέκα (για τους Χανιώτες ο Αρετόπουλος συνήθως τις ξεχνούσε) είναι ιστορία. Δεν δέχομαι επίσης αυτό που λένε ορισμένοι «και τι έγινε που ακυρώθηκε, δεν έπαιξε μπάλα μετά ο Παναθηναϊκός». Ας μετρήσει κι ας νικήσει 3-1 ο Πλατανιάς στο τέλος. Αλλο όμως μία νεοφώτιστη να χάνει 0-1 κι άλλο ξαφνικά να προηγείται 1-0.
  
 Και πάμε στον Αλαφούζο. «Πόσο μπορούμε να ανεχόμαστε αυτή την διαιτησία;», αναρωτήθηκε στο twitter ο Αλαφούζος. Το έχει ξανακάνει κι απορούν όλοι τι κερδίζει με αυτό. Ας κάνει κάτι. Ας τρέξει να βρει συμμάχους -είναι αλήθεια πάντως ότι σε αρκετές ομάδες αρέσει η υπάρχουσα κατάσταση- για να αλλάξει διοίκηση άμεσα η ΕΠΟ, η Σούπερ Λίγκα, η ΚΕΔ, αφού με τις διαμαρτυρίες κανείς δεν συγκινείται. Κι ας απευθύνει καλύτερα την ερώτηση αυτή στους μετόχους της ομάδας ή στους επιχειρηματίες που έχουν την οικονομική άνεση να βοηθήσουν, έστω και σ' αυτές τις δύσκολες εποχές. Ειλικρινά οι μέτοχοι της ομάδας, ή οι πλούσιοι επιχειρηματίες που συνωστίζονται ορισμένες φορές στα επίσημα του ΟΑΚΑ γουστάρουν αυτό που συμβαίνει; Αν τους αρέσει, η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Αν δεν μπορούν είναι άλλο θέμα. Αλλά είναι τόσο πολλοί που δεν πρέπει να υπάρχει «δεν μπορούν». ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να βοηθήσουν. Ο Ολυμπιακός όταν άλλαξε χέρια (το καλοκαίρι του 2010) είχε μεγαλύτερο άνοιγμα από τον τωρινό Παναθηναϊκό. Αλλά άλλαξε χέρια. Χωρίς δημόσιους τσακωμούς και κόντρες. Στον Παναθηναϊκό αντίθετα ορισμένοι έχουν μείνει στους εγωισμούς και στη φράση «άσε, που να μπλέκω τώρα;». Εχουν αφήσει μόνο του τον Αλαφούζο. Και μόνος του φαίνεται ότι δεν μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.
  
 ΥΓ.: Πολλοί οπαδοί του Ολυμπιακού λένε «κοιτάξτε το ότι δεν έχετε παίκτες κι αφήστε την γκρίνια για τη διαιτησία;». Αυτό δεν απαγορεύει στον ΠΑΟ με τις τρανταχτές, όντως, αδυναμίες να διεκδικεί το 50%-50%. Εξάλλου δεν αρέσει σε κανέναν τέτοιο πρωτάθλημα. Ακόμα κι αν στη θέση του Ολυμπιακού ήταν ο ΠΑΟ ή άλλη ομάδα.